Bir mektup yazdı okuyanların yüreğini sızlattı

YENİLSEN BİLE / Futbolculara Mektup Yıllarca kanserle savaşmış bir hasta misali acı içinde kıvranan Gebzespor’u içinde bulunduğu bu durumdan kurtarmak, bırakın kurtarmayı hastaya yanaşmak bile insanı korkutuyordu. Son 4-5 yıldır çekilen bu acının bir yerde durması gerekiyordu.  Derken; koca yürekli bir adamın semt aşkıyla çıktığı bu yolda mucizelerin olduğunu herkese kanıtladı. Hal bu ki, kanıtlamakla kalmayan bu koca yürekli insan ‘’sevdadandır’’ diyerek yürüdü. Yürüdükçe arkası kalabalıklaştı, istediği sadece gerçekçilik ve şeffafcılıkdı.  Buradayım dedi, olmam gereken yerde olmam gerektiği gibi. Nereden başlanmalıydı? Öyle çok sorular, öyle çok sorunlar vardı ki bu yolda, bakmadı ne olur ne biter diye, bir Gebze aşkı vardı nihayetin de içinde. Nefes almanın dahi zor olduğu bir tarihin tesislerinden başladı bu yola. Dillere pelesenk oldu adeta mazinin evi. Sezon başından beri bir heyecan furyası kapladı Gebze’yi, şehrin önde gelenleri kaçışları bir kenara bıraktı geldi.  Gebzespor’u bilmeyenler Gebzespor’lu oldu. Koca yürekli adam Gebzespor’a hizmetten çok daha fazla şeyler verdi. Şehirde bir renk cümbüşüdür gidiyor, hafta sonları menekşeler açmaya başladı semtin dört bir yanında. Yürüyordu takım şampiyonluğa, inanmış bir kitleyi arkasına alarak. Sezon’un başlamasıyla birlikte aslında istenilen sonuçlar alınamamış, zaman saman sıralama da yerler değişse de puan farkı hiçbir zaman umutları yitirecek kadar açılmamıştı. Ama sabırsızdı herkes, çünkü bunca emek boşa çıkmamalıydı, çıkamazdı. Yapılan onca transferler, değişen hoca figürü ile bir anda farkındalık yaratmıştı herşey. Artık dönülmeli o profesyonel liglere, amatör ligin profesyonel taraftarıyla. Bu şehrin Gebzespor gibi bir gerçeği varken, Eskiçarşı gibi de bir mazisi vardı. 15 yıl olmuştu bu neferlerin taşıdığı bayrağın bugünlere gelişinin. Tarihi deplasmanlardan birine imza atarak lider olmak adına gidilen 1000 kişilik Bursa deplasmanından boynu bükük dönülmüştü. Neydi bu adını koyamadığımız durumun perde arkası? Şampiyonlukların gelip geçici olduğunu 2005/2006 sezonuna bakarak görebiliriz aslında, bir meşale misali yanıp sönüyor. İyiysen dolar taşar tribünler, peki ya kötüysen? Daha dibi görmemişti Gebzespor şu günleri gördüğü gibi. ŞAMPİYONLUK ŞARKISI DÜŞMESİN DİLLERDEN / Futbolculara Takım günün de olmayabilir, futbolcular formsuz olabilir, hakem hataları olmasaydı, bu olmasaydı vb gibi sebeplerin arkasına saklanılabilir. Ama 14 yıldızı simgeleyen Mor Menekşe edesıyla bunca insanı arkasından sadece bir ARMA AŞKI için toplayan bir takım bu kadar isteksiz, bu kadar inançsız olamaz. Dünü dünde bırakalım, bu gün diyelim. Pazar günü arta kalan şampiyonluk şarkısının dillerden düşmeyeceğinin bir başka günü olsun,  ‘’Biz sizden şampiyon olmanızı değil, şampiyon gibi oynamanızı istiyoruz.’’ Sahaya çıktığın da üzerindeki formanın ne kadar ağır olduğunu ve senin için gelen bunca insanın derdinin sadece şampiyonluk olmadığını ‘’Bizim Takım Bu’’ diyebilmek için okuldan, işten kaçışlarını hayatlarındaki en önemli şeyin formasını giydiğin takım olduğunu bilerek çıkın sahaya. Dipleri gördük biz, çok dipleri şimdi sahaya çıkın tribünlere bakın onlar sizi çağırmadan yanlarına gidin. YENİLSENİZ BİLE MAÇIN SONUNDA SIRIL SIKLAM OLSUN O FORMANIZ…