Merak ediyorum ne zaman 2 yaş sendromu demekten vazgeçeceğiz? Çocuğumuzu neden sendrom olarak nitelendiriyoruz? Gelin başlığı bir değiştirelim… İNATÇILIK 2 Yaş çocuğu benliğinin farkındadır. ‘’Ben yapabilirim’’, ‘’Ben seçebilirim’’, ‘’Bırakın ben giyinebilirim’’… Artık özerklik duygusunu yaşıyordur çünkü birçok şeyin farkındadır ve yapabiliyordur. Çocuk tek başına yolda yürümek ister, aile çocuğunun başına bir şey gelmesinden korkar ve elinden tutmak ister, sonra çocuk yolda ya kendini yere atar ya yola koşar ve kaos ortamı oluşur. Aile de ‘’sendrom’’ olarak nitelendirir veya çocuğuna ‘’inatçı’’ etiketini yapıştırır. Aslında çocuk kendi varlığını, kendi benliğini kabul ettiği için karşısındakinin de kabul etmesini ister, kabul görmeyen bir çocuk da nasıl tepki vereceğini bilmediğinden inatlaşma yoluna girer. Aynı zamanda bu yaş çocuğun sinir sisteminin yoğunluk gösterdiği bir yaş olduğu için çocuk duygu ve davranışları iki uç noktada yaşar. Açlıktan feryat figan ağlayan bir çocuğun açlığını gidermek için yemek verdiğinizde yemeyebilir. Ebeveynler ise endişeye kapılır, bu çocukta bir şey mi var diye düşünür, çocuğu kontrol altında tutmak ister ve bazen baskıcı tutum sergilerler. Oysaki bu davranışlar çocuğun gelişim dönemi içinde bulunduğunun göstergeleridir. Israrla ‘’Ama Çok İnatlaşıyor Neden Olabilir’’ Diyorsanız; Kendi varlığının, benliğinin kabul edilmemesi Ebeveynler tarafından baskıcı ve aşırı kontrolcü davranışlar sergilenmesi Çocuğun ihtiyaçlarının yerinde ve zamanında yeteri kadar karşılanmaması Ebeveynlerin çocuklarına bağımsız hareket etme imkanı tanımaması Öz-bakım becerilerinde (tuvalet eğitimi, temizlik..) baskıcı, cezalandırıcı tutum sergilenmesi Ebeveynlerin veya çevresindekilerin inatlaşması Çocuk öfkeli olduğu zaman çocukla tartışmalar Kardeş kıskançlığı Yetişkinlerden öç alma isteği Çok fazla uyaran ve emir verilmesi ‘’DUR!’’, ‘’OTUR!’’, ‘’YAPMA’’… İnatçılık Karşısında Ne Yapabiliriz? Çocuğun hangi durumlar karşısında inatlaştığını araştırmalısınız ve bu nedenleri ortadan kaldırmalısınız. Çocuk inatçı bir tutum sergilediğinde siz de çocukla inatlaşmamalısınız. -Eğer çocuk pijama altı üzerine gömlek giyinip dışarı çıkmak istiyorsa, bırakın çıksın, inatlaşmayın, insanlar ne diyecek diye önemsemeyin, önemli olan çocuğunuzun isteği, rahatı ve kendini ortaya koyması Ancak çocuğun her inatlaştığı davranışın sonunda çocuğun isteği yerine getirilmemelidir. -Çocukla evde anlaşma yapılmıştır, bugün parka gideceğiz, bir saat kalacağız, sonrasında eve giderken de marketten istediğin bir şey alacağız dendiğinde çocuk daha fazla parkta kalmak isterse veya birden fazla bir şey almak isterse, bunun için de inatlaşma içerisine giriyorsa bu konuda tutarlı olacağız ve istediğini yapmayıp, anlaşmaya da sadık kalacağız. Ebeveyn olarak çocuğumuza ‘’Ne kadar inat bir çocuk’’ vb söylemlerde bulunmayacağız.Onların olumsuz davranışları eleştirmek yerine, olumlu davranışları hakkında konuşacağız. Çocuğu her istediğimizi yapması için baskı kurmayacağız Bu ve benzeri durumlar çocuğun daha fazla inatlaşmasına ve kişiliğine yerleşmesine neden olur. Sosyal uyumu zayıflatır. Kişiler arası iletişimi azaltır. Duygusal yönden olgunlaşmasını engeller. Çocuğunuzda inatlaşma davranışının yoğun olduğunu düşünüyorsanız, yaptığınız önleme çalışmalarına rağmen önlenemiyorsa uzman görüşü almalısınız. Simge Çelik Korkmaz @_cg_simgecelikkorkmaz